533 113 625
turkusowydomek@onet.plJacob-Abraham-Camille Pissarro urodził się w Charlotte Amalie na wyspie Saint Thomas w Duńskich Indiach Zachodnich (od 1917 Wyspy Dziewicze Stanów Zjednoczonych). Jego rodzicami byli: Abraham Gabriel Pissarro, portugalski Żyd sefardyjski i Rachel Manzano-Pomie, kreolka z Dominikany. Pissarro w wieku 12 lat został wysłany do szkoły w Paryżu. Potem powrócił na wyspę Saint Thomas, gdzie w wolnym czasie zajmował się rysowaniem.
W Paryżu studiował na różnych uczelniach (w tym École des Beaux-Arts i Académie Suisse, gdzie poznał Claude’a Moneta) oraz u takich mistrzów, jak Jean-Baptiste Camille Corot, Gustave Courbet i Charles-François Daubigny.
W 1863 Pissarro wystawiał w Salonie Odrzuconych. W latach 1863–1866 mieszkał w Pontoise, gdzie namalował swoje pierwsze dojrzale pejzaże. Tematem obrazów artysty były sceny z życia na wsi i w mieście (m.in. seria scen z Montmartre). Pissarro był mentorem Paula Cézanne’a i Paula Gauguina, zainspirował też wielu młodszych artystów, w tym kalifornijską impresjonistkę Lucy Bacon.
Z powodu wojny francusko-pruskiej we wrześniu 1870 Pissarro musiał opuścić swój dom w Louveciennes.
Jednym z najbardziej znanych jest widok kościoła św
Bartłomieja przy Lawrie Park Avenue. Gdy Pissarro powrócił do Francji w czerwcu 1871 okazało się, że jego
dom (a wraz z nim wiele jego wczesnych obrazów olejnych) został
zniszczony przez żołnierzy pruskich. Pissarro poślubił Julie Vellay,
pokojówkę swojej matki.
Pissarro brał udział we wszystkich wystawach impresjonistów. W latach 1884–1890 zbliżył się do neoimpresjonizmu i pod wpływem Seurata stosował technikę puentylizmu.
Pissarro wraz z synem Lucienem przystąpił do Société des artistes
indépendants (Stowarzyszenia artystów niezależnych). Wiele swoich ostatnich pejzaży
namalował z okna w Paryżu, Rouen i Éragny, gdzie mieszkał.