Vincent van Gogh przebywając na dobrowolnym leczeniu w szpitalu Saint Paul-de-Mausole w Saint-Rémy zajął się, z braku modeli, sporządzaniem kopii swych ulubionych mistrzów. Sporządził ich ok. 40, w tym ok. 20 inspirowanych pracami Milleta. Malarz ten należał do tych artystów, którzy wywarli największy wpływ na jego twórczość. W swoich obrazach namalowanych na podstawie prac Milleta van Gogh skupił się na przedstawieniu pojedynczych postaci wieśniaków podczas prac polowych: koszenia, wiązania ściętego zboża w snopki, młócenia, czy strzyżenia owiec. Motywy te zawsze należały do jego ulubionych, a tym razem stanowiły dla niego przypomnienie jego własnych, artystycznych korzeni pomagając mu pogodzić się z przeszłością i przez to bardziej zrozumieć teraźniejszość i przyszłość.

Sam obraz został namalowany bezpośrednio na podstawie cyklu drzeworytów „Cztery pory dnia” Adrien Lavieille'a wykonanych w 1873 na podstawie Milleta.

Opis

Obraz przedstawia parę robotników rolnych odpoczywających w południe. Artysta pozostały tu wierny oryginalnej kompozycji, również co do szczegółów na pierwszym planie. Narzucił jednak własny styl tej spokojnej scenie, która dla Milleta była symbolem wiejskiej Francji lat 60. XIX w. Tę bardzo osobistą interpretację van Gogh uzyskał głównie poprzez chromatyczną konstrukcję dzieła opartą na kontrastowych kolorach dopełniających: niebiesko-fioletowego i żółto-pomarańczowego. Mimo spokojnego charakteru przedstawionego motywu obraz odznacza się wyjątkową artystyczną intensywnością, typową dla van Gogha. Obrazem tym artysta nawiązał do godności pracy, motywu, który był inspiracją wielu jego wcześniejszych płócien, namalowanych w Holandii. Jednak w przeciwieństwie do Brabancji krajobraz, w którym znajdują się wieśniacy, jest słoneczny i kwitnący, a użyte kolory są jasne w przeciwieństwie do ciemnobrunatnych tonacji jego holenderskich płócien. Van Gogh nigdy nie wątpił w wartość ludzkiego życia i pomimo trudnych osobistych problemów nie stracił wiary w sens ludzkiego wysiłku.